به مناسبت گرامی داشت روز معلم و هفته آموزش برنامه ای در تجلیل از مقام معلم و اساتید در سالن اجتماعات دانشکده برگزار گردید

به مناسبت گرامی داشت روز معلم و هفته آموزش برنامه ای در تجلیل از مقام معلم و اساتید در سالن اجتماعات دانشکده فنی و حرفه ای میرزاکوچک صومعه سرا برگزار گردیدکه در این مراسم ریاست محترم دانشکده بیاناتی را ایراد فرمودند که به شرح ذیل می باشد.

جایگاه پرورش اینجاست؛ همه معلمین ما باید معلم آموزش و معلم پرورش باشند، نه این که یک معلم آموزش درست کنیم که علم به ما بیاموزد و یک معلم پرورش درست کنیم که اخلاق به ما بیاموزد. یک وقت‌هایی هم به گونه ای عمل می‌شد که - البته الان نیست - دانش‌آموزان به معلم پرورشی نگاه دیگری داشتند

برای همه شما و ما، هفته معلم و روز معلم، روز خاطره‌هاست.این همه اندیشمندان، دانشمندان و بزرگان ما در قرن‌های متمادی علم خود را بی منت به دنیا صادر کردند، کتاب دادیم، دانشجو پذیرفتیم، استاد فرستادیم و به هیچ عنوان به فکر انحصار علم نبودیم. ایراد غرب این است که هر علم و دانشی که به آن می‌رسد به خاطر منافع مادی به دنبال انحصار است.
سال‌ها پیش با کسی که در کار نساجی بود صحبت می‌کردم، پرسیدم چرا نساجی شما مثل فلان کشور نمی‌شود؟ می‌گفت ما همه چیز بلدیم اما مرحله فینیشینگ [پایانی] را بلد نیستیم چون به ما یاد نمی‌دهند و آن را برای سلطه علمی و اقتصادی و حتی بالاتر سلطه سیاسی گروگان نگه می‌دارند، اما اخلاق ما مسلمان‌ها این نبوده و علم و دانش را رایگان و بی‌منت بدون اینکه بخواهیم تبدیل به یک اهرم فشار و قدرت کنیم در اختیار همه گذاشتیم.
معلمان هم افتخار و هم آموزگار ما هستند و علم، خواندن، نوشتن، فهم مسائل، جهان بینی، راه تحقیق، درس اخلاق و دین را به ما ‌آموخته‌اند.
باید هر چیزی را سر جای خودش ببینیم. تعلیم و ترویج دین، بیان دین و ترویج اسلام به عهده شماست. همه معلمان در آموزش و پرورش؛ در دانشگاه‌ها و حوزه‌ها که جای خود دارند و رسالتشان هم فهم و تبیین بهتر دین است، اما نمی‌شود به هر کسی گفت شما مجتهد هستید و می‌توانید اجتهاد کنید، در چنین وضعیتی سنگ روی سنگ بند نمی‌شود.
به قوة قهریه‌ای که قوة قهریه است و برای این ساخته شده که مجری و قوه قهریه نظام باشد، یک دستبند و کلت هم همراهش است، می‌گوییم تو هم بیا اجتهاد کن، تو هم حوزه علمیه هستی! هر کسی باید وظیفه خودش را انجام دهد.
اسلام و تقویت نظام به این است که هر کسی کار خودش را درست انجام دهد. ما کار خودمان را انجام نمی‌دهیم، می‌خواهیم کار خودمان را دیگری انجام بدهد و ما کار دیگران را انجام دهیم. این‌گونه هیچ وقت به هیچ جا نمی‌رسیم.
یکی از جاهایی که باید توقع و درخواست کنیم و وظیفه معلمین بدانیم، مسئله پرورش، اخلاق و تعلیم و بیان مسائل دینی است. برای بیان مسائل دینی لازم نیست یک کلاس بگذاریم بگوییم این کلاس راجع به خداشناسی است. همان معلم ریاضی، فیزیک، هندسه و شیمی اگر یک کلمه بجا بگوید اثرش بیشتر از یک ساعت حرف زدن است؛ مخصوصاً معلم‌هایی که در مدرسه نفوذ دارند. حالا شاید محیط عوض شده و این طور نباشد، اما در دوره‌ای که ما به مدرسه می‌رفتیم به معلم ریاضی بیشتر احترام می‌گذاشتیم، در دوران کودکی و نوجوانی فکر می‌کردیم او بیشتر سواد دارد و با سوادتر از بقیه معلمین است. اثر معلم ریاضی بیشتر از معلم فارسی بود. با این که به رشته معلم انشا، فارسی و املا بیشتر می‌خورد که راجع به دین و اخلاق صحبت کنند، اما معلم ریاضی اگر کلمه‌ای راجع به دین و اخلاق می‌گفت مؤثرتر بود. حالا ممکن است در محیط‌های مختلف فرق کند. من رشته خاصی را مطرح نمی‌کنم. در هر کلاس، مدرسه و جمعی ممکن است شخصی به خاطر سوابق، اخلاق و دانشی که دارد نفوذ بیشتری داشته باشد، لذا رسالت او سنگین‌تر است. آدمی که نفوذ بیشتری در دل جوانان دارد رسالت سنگین‌تری هم دارد